Tranen in mijn ogen....

Tranen had ik nog in mijn ogen van het afscheid nemen van mijn ouders op de airport, toen gistermiddag de telefoon ging in de auto.

Een vriend belde dat zijn beste vriend was neergestoken. Of we alstublieft wilden komen...he was dying.

We reden juist Durban uit en het duurde dus een poos voordat we ter plaatse konden zijn. Toen we aankwamen was het al te laat. De jongen was reeds overleden......

Een ambulance was gebeld..."maar zoals verwacht is die niet gekomen". De politie was ook geallarmeerd, kwam, maar arriveerde pas enkele minuten na ons. Jeetje...zeg!

Op de grond op het asvalt, naast de berm, een jonge jongen van 18 jaar, levenloos. Enkele vrienden stonden om hem heen en aan de andere kant van de weg een twintig tal jongeren en kinderen. Een ruzie van een hele tijd geleden zou de aanleiding zijn voor de dodelijke messteek.

Twee aardige politieagenten ondervroegen enkele omstanders.Ja, het is bekend wie de dader is dat wist men te vertellen. Maar op de vraag of iemand gezien heeft wat er gebeurde deinst iedereen terug. Bang??? Wat gaat er in deze hoofden om? Hoe groot is het wraakgevoel, de kwaadheid. Wat speelde zich hier af?

De agenten zijn zeer koelbloedig en hebben al zoveel meer gezien....Nee, het gebeurt niet ieder weekend hier maar toch met enige regelmaat. De alcohol he, wordt geroepen! Altijd die verdomde alcohol in het weekend.

Er werd niets om de jongen heen gezet, niets over hem heengelegd?! Op het moment dat het donker begon te worden zijn wij zelf om het lichaam gaan staan om het verkeer op afstand te houden. Bang dat het lichaam nog overreden zou worden door de vele auto's die voorbij schoten...Beetje vreemd

Uiteraard zijn een inspecteur en delict fotograaf dan ook niet in de nabij buurt en duurt het uren voordat deze mensen ter plaatse zijn. Iedereen wacht gewoon geduldig af. Terwijl je daar zo staat te staren naar het kleine lichaam op de grond en de aangeslagen jongens en meiden, schieten vele vragen door je hoofd .....Hoe kan het zover komen? Een mes trekken en iemand van het leven beroven? Waarvoor?


Vier vrienden samen uit en s'avonds met drieen terug!!!


Het enige wat wij hier kunnen doen....is luisteren naar de verhalen...luisteren naar de boosheid...luisteren naar de wraakgevoelens en proberen een steun te zijn waardoor een eventuele afrekening niet opnieuw zal plaatsvinden. Zodat niet volgende weekend opnieuw een body zal moeten worden opgehaald.

Ik probeer iets te begrijpen van het wereldje waar deze jongens in leven. Is een leven hier dan zo weinig waard? Ik probeer me voor te stellen wat het is om grotendeels op straat te leven en wellicht geen toekomst te zien. Ik probeer...ik probeer...ik probeer...