Op bezoek....

Afgelopen zondag opnieuw op bezoek bij S. het jongetje dat geplaatst is in de place of safety...

Iedere week probeer ik 2x even met het kleine ventje te gaan spelen. Vaak heb ik me afgevraagd of het slim is of het zin heeft en of ik er goed aan doe?

Tot de afgelopen week was hij steeds afwezig en somber. Heel af en toe kwam er een lachje en brabbelde hij wat. Zondag was het anders....

De kleine kerel kwam in de gang ineens alleen op me af lopen (niet aan de hand van een van de caregivers). Met open armen liep hij op me af. Ik pakte hem op, hij lachte, klemde zich aan me vast en legde zijn hoofdje op mijn schouder. Herkenning en duidelijk een blijdschap me te zien!

Dus toch.....het duurt een tijd...en 2x per week bouwt natuurlijk nauwelijks op....kennelijk toch een vertrouwensband. Even het gevoel dat hij doorheeft dat iemand om hem geeft. Daar is het om te doen. We hebben samen buiten heerlijk een uurtje gespeeld.

Naast het gaande houden van het proces, door de social workers steeds te confronteren met mijn aanwezigheid, probeer ik ook wat meer vaart te zetten door zelf actie te ondernemen. Afgelopen week heb ik een afspraak gemaakt met de moeder van S. Ik heb haar gesproken en gelinkt met de social worker. Afgelopen vrijdag zou een meeting zijn gehouden met de moeder, de social workers en mijzelf. Helaas is dit gecanceld en zit ik te wachten op een berichtje voor een nieuwe afspraak die deze week zou worden gepland. Twee telefoontjes hebben nog geen nieuws opgeleverd. Opnieuw ...wachten...

Op het moment dat ik zat te wachten in de gang van de place of safety....kreeg ik ineens rillingen over mijn lijf. Er huilde een baby...ik herkende het gehuil onmiddelijk...Akhona!

Ik keek de gang in en daar liep ze ... richting haar kamer aan de hand genomen door een van de caregivers. Ze herkende me....ik schrok ....ze strekte haar armpje naar me uit. Ik kon niets doen, verdomme...

Ze zag er goed uit. Ze groeit als kool. Ondanks dat ze jonger is dan S. is ze duidelijk een stuk verder ontwikkeld. Haar lopen is stabiel geworden en haar haar begint opnieuw te groeien.

Ik geloof dat ik de volgende keer ver vandaan blijf van die gang.....wil haar niet nogmaals "kwetsen". Haar proces loopt verder....haar zaak is overgedragen aan een ander district. Gelukkig hebben we twee mensen die in dit soort werk veel expertise hebben en voor haar willen vechten nu. Het duurt veeeeeel te lang....

Geduld is een schone zaak...zeker in dit land!