Vorige week dinsdag was de 60ste dag van het adoptieproces van Akhona. Binnen de 60 dagen heeft de moeder van een kind het recht terug te komen op de beslissing tot adoptie. Enkele dagen voor het verstrijken van deze 60 dagen kregen we het bericht dat de moeder van Akhona haar adoptie wilde intrekken. Al die tijd was er geen twijfel naar voren gekomen dus het bericht sloeg in als een bom.
Normaal gesproken moet een kind vervolgens binnen 24 uur overgedragen worden aan de ouders. Dat wilde zeggen dat er een mogelijkheid bestond dat de politie Akhona zou kunnen komen ophalen. De gezondheidstoestand van Akhona op dat moment liet veel te wensen over. Haar ademhaling was zeer verstoord, ze had alle spieren nodig om voldoende lucht binnen te krijgen. In de nachten werd ze bijna om het uur in paniek wakker, achteraf kunnen we zeggen doordat ze in lig waarschijnlijk aan niet voldoende zuurstof kwam.
Mijn moedergevoelens werden sterker en sterker. Wat er ook gebeurde we zouden alles uit de kast halen om te voorkomen dat dit kind in deze toestand naar een tochtig, rokerig hutje zou worden gebracht bij de moeder. Dan heb ik het er nog niet eens over wat de reden van haar verblijf hier is!!
Na enkele uren was het grootste gevaar geweken. De moeder gaf aan de adoptie niet te willen voortzetten maar op dit moment het kind ook niet terug te willen. Over een paar jaar misschien?!
We konden weer ademhalen..de dreiging was weg op dit moment. De volgende fasen zouden we wel weer zien.
De week ervoor had ik met Akhona een afspraak met de kinderarts gehad. De primaire oorzaak van haar ziekzijn was niet direct duidelijk maar de rontgenfoto's hadden uitgewezen dat de ademhalingsproblematiek was gelegen in een vernauwing in de ademgang. Met medicijnen zouden we enkele dagen aan kunnen zien of dat verlichting zou geven. Nu, 1 week later, was de ademhaling alleen maar slechter. De paniekaanvallen namen toe zoals hierboven beschreven met name s'nachts.
Vroeg in de ochtend zaten we dus opnieuw bij de kinderarts binnen. De situatie was dusdanig verslechterd dat ze opgenomen werd op de "Little People"ward. Ze kreeg met regelmaat medicijnen via een zuurstofmasker. We zagen haar met het uur opknappen.....Gelukkig!
Dezelfde avond mochten we haar weer mee naar huis nemen en.....die nacht heeft ze voor het eerst sinds hele lange tijd doorgeslapen.
De volgende dag kwam een nieuwe Akhona te voorschijn.Al die tijd was ze toch nog een zonnetje in huis maar nu... Een energieke dame met een eigen willetje!!!
Iedere keer dat ik haar aankijk geniet ik van haar vreugde en ondeugendheid. De oplossing is nog niet gevonden maar ze is in ieder geval weer op het goede pad.
Het proces om de care loopt nog steeds en zal wellicht een lang en moeizaam proces worden...we zullen het zien.
Is het geen Engeltje?????
Geen opmerkingen:
Een reactie posten