Documenten of advocado's ...

Op pad met de vrijwilligers.

Door het mooie werk van de vrijwilligers liggen er nu zo’n twintigtal files te wachten om afgewerkt te worden. Vele aanvragen zijn niet eenvoudig en behoeven meerdere documenten om de aanvraag voor registratie te kunnen doen.

Volwassenen die geen bewijs van bestaan hebben en geen enkel familielid meer dit een bewijslast zouden kunnen schrijven. Kinderen die geen ouders meer hebben, geen medische kaart, niet naar school gaan en door een niet-familielid worden opgevangen...geen enkel bewijs dus van bestaan! Dit vergt een hoop werk en met name heel veel tijd! Zeker hier, waar mensen het niet gewoonzijn om meerdere stappen tegelijk te nemen en dus alle documenten om de beurt verzamelen met soms tussenpozen van weken.

De vrijwilligers hebben vele meters gelopen om de files zo ver te krijgen. Soms is een bezoekje bij een familie zo’n dik uur lopen van hen vandaan! Om snelheid in de zaak te zetten hebben we besloten om samen, met de auto de families af te gaan.

Gister was zo’n dag dat ik met twee dames een aantal families heb bezocht. Op zo’n dag ben ik erg blij met de oude Kia, 4x4. Sommige hellingen en zandwegen zijn echt een uitdaging na een fikse regenbui. De conditie van de wegen verandert met de week.

De familie situaties zijn vaak schrijnend en het valt niet te begrijpen dat deze mensen het in deze omstandigheden volhouden.

Een dame van achteraan 20 komt met de vraag of ik haar kan helpen met de aanvraag voor geboortecertificaten en hierna grants voor haar kinderen. Ze blijkt 6 kinderen te onderhouden. 4 Kinderen zijn van haar man en haar zus, de andere 2 kinderen zijn haar eigen kinderen met dezelfde man. Ik raakte enigszins verward.
Bij navraag blijkt haar man, de echtgenoot van haar reeds overleden zus te zijn. In de Zulu cultuur is het kennelijk normaal dat een familielid de plaats van een overledene inneemt en de zorg voor het gezin overneemt. Kan me ineens beter voorstellen dat je je gaat bemoeien met de partnerkeuze van je zus of broer!!!

Een paar honderden meters verderop roept een oudere man naar me en zwaait. Ik herken hem, het is de man die we twee weken geleden op straat ontmoette en die ons vertelde dat hij alle documenten al bij het kantoor, waar homeaffair zou komen, had achtergelaten. Bij nader inzien bleek hij alleen in het bezit van 1 document van de counseler ...zeker niet voldoende om voor hem een ID aanvraag te kunnen doen.

Even later lopen we de berg op naar het huis waar de man verblijft . Vanuit de verte ziet het huisje eruit als 1 groot kunstwerk! Prachtige kleuren en verschillende materialen, bijzondere architect! Wanneer we dichterbij komen weet ik niet wat ik zie; Het huis gemaakt van dakplaten, stukken plastic en houten blakjes wordt werkelijk met touwen bij elkaar gehouden. Deze middag is het droog, maar de dag ervoor heeft het flink geregent en gestormd. Ik vraag me echt af waar deze mensen op dat moment hebben verbleven. Ik zie ineens een beeld voor me waarbij mensen met alle macht tentstokken proberen rechtop te houden en potten en pannen zetten op de plaatsen van de grootste lekkages?!

Een aardige oudere dame begroet ons en geeft aan, met gebaren, dat ze geen hand wil geven omdat ze zich schaamt voor haar vieze knokkelige handen. Ik neem beide handen vast en begroet haar hartelijk. Zij blijkt de vriendin van de vriendelijke nette man te zijn.

De man is ondertussen ook naar buiten gekomen en er komt een grote glimlach op zijn gezicht wanneer hij ons ziet. Hij vraagt direct hoe we hem kunnen helpen om toch nog formulieren te bemachtigen voor een ID aanvraag. We raken in gesprek, met Stella als vertaalster, ook de oudere dame blijkt geen geldig ID te bezitten.

Al pratend hebben we enkele mogelijkheden gevonden om wellicht genoeg bewijslast te kunnen verzamelen om een aanvraag te kunnen doen. De man verteld dat hij eens in de zoveel tijd op zaterdag bij iemand mag komen werken in de groente tuin. Verder hebben zij beide geen baan en geen inkomen. Ik vraag me af zonder ID, zonder werk , waar deze twee mensen dan van leven???

Met enige aarzeling stel ik de directe vraag. Waar leven jullie van? Via Stella krijg ik te horen dat dit mensen zijn die je op straat weleens ziet lopen wanneer de vuilnis buiten staat.?! Gelukkig waait het flink en kan ik de harde wind als smoes gebruiken wanneer de tranen over mijn wangen rollen...

De man loopt weg en komt terug met 2 advocado’s. Ik versta hem niet maar ik begrijp, dat hij groenten verbouwd en ons vol trots zijn plantjes wil tonen. Plantjes die ik niet van het onkruid zou kunnen hebben onderscheiden. Ik vraag of hij de groente verkoopt en ineens in duidelijke taal weet hij me te vertellen dat ik 4 advocado’s kan krijgen voor 20 Rand. Zijn vriendin juicht al op de achtergrond "Eindelijk kunnen we weer maismeel kopen" en dankt God alvast voor onze komst. Ik kan niet meer weigeren...

Zo ga je dus van huis om documenten te verzamelen en kom je met advocado’s terug!

Opnieuw een dag met bijzondere ontmoetingen ... een dag vol dankbaarheid!