Drie weken geleden alweer, heb ik samen met de moeder van het jongetje, een gesprek gehad met het hoofd van family welfare.
Na ruim een uur wachten op de dame (ondanks dat we een afspraak hadden op tijd) liet ze ons binnen zonder ook maar enig excuus te geven.
Tja, das dan effe moeilijk. Wat doe ik? Zeg ik er iets van? Vraag ik of het normaal is dat er zolang gewacht dient te worden of doe ik net of er niets aan de hand is en ga gewoon zitten???
Ik heb deze keer voor het laatste gekozen, mede omdat ik de dame nooit eerder heb ontmoet.
Steeds weer die vraag; Is het een cultuurverschil? En als dat dan zo is moet ik me er aan aanpassen of behoud ik mijn eigen waarden en normen in deze? Bijna iedere dag kom ik wel in aanraking met deze vraagstelling. Vaak gaat het maar om kleine dingen, maar soms o zo belangrijk.
Het gesprek was kort en duidelijk. De dame zou de moeders mogelijkheden opnieuw laten onderzoeken. Een social worker zal gestuurd worden om te bekijken of de kleine jongen alsnog terug naar de huissituatie kan, nu de moeder een ander onderkomen heeft. Dit zou erg snel moeten gebeuren, volgens haar, aangezien de rechtbank over drie weken de zaak zou sluiten.
Nu meer dan drie weken verder nog niets gehoord. De moeder heeft nog geen social worker gehoord of gezien.
Dolgraag zou ik weten wat dat nu toch is dat dit soort zaken zo vertraagd!
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten