Na het berichtje van de vorige keer dacht ik even dat het eindelijk goed zou gaan. De tickets waren geregeld en de informatie die ik kreeg vanuit Nederland was positief.
Afgelopen woensdag reed ik vroeg in de morgen richting vliegveld Durban om naar Johannesburg te vliegen. Het regende flink toen ik de deur uit stapte. Tijdens de rit werd de regen vele malen erger. Op de radio hoorde ik dat er hier en daar wegen waren afgesloten vanwege het slechte weer en dat men een oproep deed om extra voorzichtig te zijn op de wegen. Op verschillende plaatsen aan de kust waren reddingsacties aan de gang vanwege de extreme regenval. Golven van 4- 4,5 meter hoog werden genoemd.
Blij dat ik onderweg zelf geen bijzonderheden tegen kwam, reed ik niets vermoedend het parkeerterrein op van de airport.
Aangezien ik erg vroeg was probeerde ik bij de luchtvaarmaatschappij een vlucht eerder te nemen maar tevergeefs, geen vlucht beschikbaar. Bij het inchecken was me opgevallen dat vele vluchten vertraging hadden. De vlucht die ik moest hebben stond gewoon op tijd dus ik maakte me nog geen zorgen.
Zodra ik door de douane was, zag ik de ellende buiten. Het regende zo hard dat er geen zicht was na 100 meter. Het kwam werkelijk met bakken uit de hemel. En uit het plafond ... op twee plaatsen. Steeds meer vluchten werden als vertraagd aangegeven en zo ook ineens mijn vlucht net voor inchecktijd. Vertraagd met anderhalf uur!
Direct belde ik naar Johannesburg om te vragen of Fing daar opgevangen zou kunnen worden in verband met mijn verlating. Een zeer aardige dame verzekerde me dat ze de hond zou opvangen en zou wachten op mijn komst. Toen ik aangaf dat mijn terugvlucht erg krap zou worden stelde ze voor om informatie in te gaan winnen en me even later terug te bellen. 5 Minuten later kreeg ik een telefoontje dat deze dame de papieren van Fing zelf zou regelen in Johannesburg zodat ik direct met haar door zou kunnen vliegen. Super!
Om 10.10 uur stond ik vervolgens weer bij de gate ... opnieuw versprong de tijd op het scherm ... een vertraging tot 12.30 uur. Alle vliegtuigen hadden een gigantische vertraging volgens het scherm en de vertrekhal liep langzaam vol met mensen. Bij verschillende vliegmaatschappijen navraag gedaan naar een eerdere vlucht. Ja, op sommige vluchten was nog wel plaats maar men kon me niet garanderen dat deze vluchten op tijd zouden vertrekken en dat de tijden die werden aangegeven zouden worden gehaald. Het weer was kennelijk dusdanig slecht dat enkele vliegtuigen uit Johannesburg halverwege waren omgedraaid omdat er niet geland kon worden op Durban airport. Opnieuw contact opgenomen dus met Johannesburg ... Finga was goed aangekomen en de dame zou bij haar blijven. De papieren waren ondertussen geregeld. Helaas zou ik mijn vlucht terug naar Durban al niet meer halen als ik nog in Johannesburg zou komen. We hielden contact.
Om 12.30 leek het even goed te gaan. De tijd was verschoven naar 12.45 en veranderde terug naar 12.35, later 12.30. Even had ik goede moed dat ik alsnog zou vertrekken. Om 12.29 versprong het scherm ineens naar onbekende vertraging! Er bleek een vliegtuig met problemen op de landingsbaan te staan die alle vliegverkeer van en naar Duban blokkeerde. De airport bleek gesloten. Een heleboel vluchten waren al gecancelled en andere hadden tot onbekende tijd vertraging. Er werd zelfs aangegeven dat de sluiting wellicht tot de volgende dag zou duren.
Na vele telefoontjes met Johannesburg en cargo holland stond ik voor de keuze om Finga op te laten halen door een organisatie op de airport in Johannesburg en naar het dierenhotel te laten gaan of haar te laten wachten tot 6uur met het risico dat ik haar niet meer kon oppikken en ze daar nergens meer terecht zou kunnen. Een aardige lady van de lokale organisatie belde me om te vertellen dat ze zorg zou dragen voor Finga, haar op zou kunnen halen, uit zou laten, eten zou geven en zou zorgen dat ze de dag erna op het vliegtuig gezet zou worden naar Durban. Weinig keuze had ik op dat moment.
De vluchten die ik had geboekt vervielen dus allemaal. Ik kon voor 100 rand de beide vluchten alleen omboeken naar een andere datum, geld kreeg ik niet terug. Zonder Finga, met een extra kost van een overnachting voor haar en een nieuw ticket, ging ik na 8,5 uur vliegveld, alleen in de auto op weg naar huis.
De dag erop kreeg ik al vroeg een telefoontje dat Finga een goede nacht had gehad, goed had gegeten die ochtend en onderweg was naar het vliegveld. Ik zou haar om 12.30 op kunnen halen in Durban op het vliegveld. De dame van cargo Johannesburg en de man van cargo holland belde beide ook nog om te vragen hoe het verder was afgelopen met de reis. Heel attent!
Ondanks alle tegenslagen gaf het een zeer warm gevoel dat ze door velen zo goed is opgevangen. Petje af voor alle mensen die er voor haar waren en die mij geweldig op de hoogte hebben gehouden!!!
Om 13.00 uur donderdag middag, na een zeer lange reis, kwam ze dan eindelijk aan bij de afhaalbali. Ze zat nog in de bench en reageerde direct op mijn stem toen ik haar riep. Ze was heel rustig en wachtte geduldig af tot ik het deurtje opende. Een aardige man wilde haar vasthouden zodat ik de auto kon halen. Ondanks dat het een stevige man was, lukte het hem niet om haar binnen te houden, Fing sleurde hem gewoon mee buiten naar de auto. Direct sprong ze achter in de bak en was vastbesloten niet meer uit mijn zicht te verdwijnen.
Thuis gekomen heeft ze direct de tuin verkend en was binnen een mum van tijd maatjes met Gunter. Die dag hebben we, zoals ze van thuis gewend is, geklust. De geluiden van de boormachine, hameren en zagen gaven voor haar direct een thuisgevoel! Ik kan het nog steeds niet vatten dat ze zomaar bij me in huis rondloopt en ik haar iedere ochtend een knuffel kan geven. Ze heeft enkele dagen nodig gehad om de grenzen in huis te leren en haar darmen weer op orde te krijgen na vele verschillende soorten voeding. Ook moet ze nog effe leren wie hier wel en niet in huis hoort en dus voor wie ze wel en niet moet blaffen. Er zijn zoveel mensen over de vloer geweest de laatste week dat dat erg onduidelijk voor haar moet zijn geweest.
Het enige wat me nog rest is op zoek naar een goede mand voor haar en verder genieten van de knuffels en wandelingen saampjes ...
Ps. Phuma heeft nog wel veel moeite met haar ... ze heeft de bovenverdieping als woonruimte bestempeld en trekt zich voor alsnog veel terug op haar eigen terrein.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten