De tijd is gekomen.
Voor de eerste drie maanden, gedurende mijn verblijf in Zuid Afrika, had ik iemand gevonden die Lippique wilde verzorgen en berijden. Na deze maanden zouden we bekijken hoe de situatie ervoor staat.
De drie maanden zijn voorbij. Het is duidelijk dat ik hier in Afrika nog lang niet klaar ben met mijn taak en dat ik voorlopig dus niet naar Nederland zal terugkeren.
Het komt erop neer dat ik de zorg van Lippique niet zal kunnen terug nemen. Het overlaten komen van haar naar dit land, is haast onmogelijk en ik wil haar hiermee niet belasten.
De moeilijkste beslissing tot nu toe… afscheid nemen van mijn beste maatje.
Bijna 15 jaar heb ik samen met haar mogen genieten. In al die jaren heb ik lief en leed met haar gedeeld en is zij er steeds voor mij geweest. Ze was mijn spiegel, ze heeft me geleerd voor mezelf te zorgen, geleerd om op mezelf te vertrouwen.
De wereld om ons heen verdween, wanneer wij samen aan het werk waren. Het is niet altijd even gemakkelijk geweest. We hebben gestoeid samen…geknokt voor gezondheid…en gezocht naar een plek waar we beide thuis waren. Uiteindelijk hebben we het gevonden en waren we juist op weg echt te kunnen opbouwen.
Helaas voor ons, werd mijn hart weggeroepen naar een land, te ver om te volgen. Al de keren dat ik mijn plekje verplaatste, heb ik haar mee kunnen nemen tot op geringe afstand. Deze keer is dit niet het geval.
Het doet pijn!
Het doet pijn …en tegelijk ben ik erg blij en dankbaar.
Het heeft me lange tijd dwars gezeten dat ik haar zou moeten overdragen. Lippique is (zoals ook ik) niet een van de gemakkelijkste. Om haar te kunnen overgeven zou ik iemand moeten vinden die het karakter van haar zou kunnen doorzien en waarderen. Iemand die haar eigenwijsheid,onzekerheid, werklust en haar lichamelijke beperkingen zou willen accepteren en hiermee zou kunnen werken.
Gelukkig heeft het zo mogen zijn. Lippique heeft een ander maatje gevonden. Met een gerust hart kan ik de zorg overdragen.
Nooit zal ik haar vergeten …zij is en blijft een stukje mij.
1 opmerking:
Hoi Lizzy,
Ik voel me zeer vereerd! Ik mag de bijzondere relatie die je had met Lippique voortzetten. Met veel liefde!
Lippique is inderdaad zeer bijzonder, ook voor mij is zij een spiegel.
Wat bijzonder en zo anders is, is dat wij elkaar versterken, elkaar aanvullen (een 1+1=3 geval) wij worden daar allebei vrolijk en beter van.
Wij zijn een school voorbeeld van “geduld en respect leidt tot bijzondere dingen”.
Het leven zit vol verrassingen. Het pakt soms af maar laat ook vaak bloeien. Je ondervindt het dagelijks aan den lijve. Iets wat we in Nederland al lang vergeten zijn.
Lippique blijft jou maatje… En ik zal goed voor je maatje blijven zorgen.
Tot schrijfs,
Menduh
Een reactie posten