Goed nieuws...
Gisteravond, hebben we, met de twee mensen die vorige week verhinderd waren, alsnog een meeting gehad. De meeting was uiteraard iets minder officieel dan de vorige maar zeker niet minder gezellig en /of waardevol !!!
Ook deze bijzondere mensen, met een hoop ervaring en expertise, hebben toegestemd om bij onze stichting aan board te komen.
Wauw.......
Dit wil zeggen dat we een (in onze ogen) zeer sterk team bij elkaar hebben en dat we compleet zijn. De papieren kunnen worden getekend en de aanvraag voor het starten van de stichting kan worden verstuurd.
Het is haast niet te vatten dat dit allemaal echt werkelijkheid wordt! Na het pionieren wat we nu nog doen, kunnen we dus binnenkort echt officieel van start.....
Moet bekennen dat ik na de vele papierrompslomp nu wel weer toe ben aan het fieldwerk. Helaas hebben we allemaal maar twee handen en kunnen we onze tijd maar een keer spenderen. De afgelopen weken is er veel tijd en energie gestoken in het computerwerk....
Twee weken geleden is Lilian overgekomen vanuit Spanje. Zij blijft voor onbepaalde tijd bij ons en met ons en....Een geweldige meid, die de afgelopen twee weken, samen met ons al flink de handen uit de mouwen heeft gestoken. Behalve werk dat ze uit handen neemt, brengt ze ook nog eens veel plezier mee in het "werk"..... Zo mogen er nog meer deze kant op komen!
Volop bezig ......
Ook in Nederland en Spanje zijn nu enkele bijzondere mensen aktief bezig om ons te steunen. We staan er niet meer alleen voor. Een zeer warm en speciaal gevoel!
Thanks every one ...for thinking about us...and about the people living here.....
vrijdag 25 april 2008
Hoef gelukkig niet te trouwen.......
Hoef niet te trouwen met een zuid afrikaan (voorlopig)!!!
Na alle papieren netjes te hebben ingevuld, een brief van een organisatie te hebben verkregen en rontgenfoto's te hebben laten maken waaruit blijkt dat ik TB vrij ben, zijn mijn papieren goedgekeurd. Mijn volunteer permit is rond, ofwel ik mag de komende 3 jaar hier verblijven!
Yes.........voorlopig hoef ik niet te trouwen hier en kan ik op "vakantie" naar Nederland (als ik het geld zou hebben).
Deze keer was het geen enkel probleem. Een zeer aardige dame aan het loket vulde zonder enige vraag te stellen het formulier in en zette de stempel (uiteraard had ik wel bij het betaal loket langs gemoeten).
Nu pas begint het door te dringen... ik hoef niet meer weg voorlopig.
Ik had me geen zorgen gemaakt over het feit dat mijn visum afliep maar ik had er eigenlijk ook niet bij stilgestaan dat ik voor langere tijd al zou kunnen blijven. Een heel vrij gevoel nu.....
Heerlijk!!!
Na alle papieren netjes te hebben ingevuld, een brief van een organisatie te hebben verkregen en rontgenfoto's te hebben laten maken waaruit blijkt dat ik TB vrij ben, zijn mijn papieren goedgekeurd. Mijn volunteer permit is rond, ofwel ik mag de komende 3 jaar hier verblijven!
Yes.........voorlopig hoef ik niet te trouwen hier en kan ik op "vakantie" naar Nederland (als ik het geld zou hebben).
Deze keer was het geen enkel probleem. Een zeer aardige dame aan het loket vulde zonder enige vraag te stellen het formulier in en zette de stempel (uiteraard had ik wel bij het betaal loket langs gemoeten).
Nu pas begint het door te dringen... ik hoef niet meer weg voorlopig.
Ik had me geen zorgen gemaakt over het feit dat mijn visum afliep maar ik had er eigenlijk ook niet bij stilgestaan dat ik voor langere tijd al zou kunnen blijven. Een heel vrij gevoel nu.....
Heerlijk!!!
zaterdag 19 april 2008
Eerste Meeting
Eerste meeting.
Gisteravond was het dan zover! Best een beetje spannend....
Maanden zijn we ermee bezig geweest om onze "droom", plannen op papier te zetten. Het is, terugkijkend, een heel boeiend en mooi proces geweest waarbij nieuwe dingen werden toegevoegd en andere plannen werden weggelaten door de ervaringen van het moment.
Uiteindelijk is het plan geheel kloppend met het gevoel van de meerwaarde die wij hier zouden kunnen neerzetten en de hulp die wij het meest nodig achten.
Door het op papier te zetten en concreter te maken, is het nog meer gaan leven en wordt het enthousiasme alleen maar groter. Het is al heel wat dat het gelukt is om twee dromen samen te voegen....
Het is nog mooier om dan te merken dat anderen, die de plannen lezen, ook enthousiast worden. En zelfs hun vertrouwen uit spreken over het werk wat we doen/willen gaan doen.
We hebben mensen uitgenodigd met verschillende achtergrond en die op een bepaald vlak een voorbeeld voor ons zijn.
Na het aanhoren van de korte presentatie waarin we onze plannen duidelijk hebben uitgelegd, stemde allen toe om als bestuurslid toe te treden. Geweldig...een bijzonder gevoel om het vertrouwen van mensen te krijgen die al jaren in het vak zitten!
De eerste officiele stap is dus gezet. Bestuursleden hebben we...de volgende meeting zal snel volgen om verder papierwerk af te ronden.
We kunnen van start...
Mocht iemand het hele plan graag lezen. Laat het me effe horen en ik het je toe!
Liefs Lizz
Gisteravond was het dan zover! Best een beetje spannend....
Maanden zijn we ermee bezig geweest om onze "droom", plannen op papier te zetten. Het is, terugkijkend, een heel boeiend en mooi proces geweest waarbij nieuwe dingen werden toegevoegd en andere plannen werden weggelaten door de ervaringen van het moment.
Uiteindelijk is het plan geheel kloppend met het gevoel van de meerwaarde die wij hier zouden kunnen neerzetten en de hulp die wij het meest nodig achten.
Door het op papier te zetten en concreter te maken, is het nog meer gaan leven en wordt het enthousiasme alleen maar groter. Het is al heel wat dat het gelukt is om twee dromen samen te voegen....
Het is nog mooier om dan te merken dat anderen, die de plannen lezen, ook enthousiast worden. En zelfs hun vertrouwen uit spreken over het werk wat we doen/willen gaan doen.
We hebben mensen uitgenodigd met verschillende achtergrond en die op een bepaald vlak een voorbeeld voor ons zijn.
Na het aanhoren van de korte presentatie waarin we onze plannen duidelijk hebben uitgelegd, stemde allen toe om als bestuurslid toe te treden. Geweldig...een bijzonder gevoel om het vertrouwen van mensen te krijgen die al jaren in het vak zitten!
De eerste officiele stap is dus gezet. Bestuursleden hebben we...de volgende meeting zal snel volgen om verder papierwerk af te ronden.
We kunnen van start...
Mocht iemand het hele plan graag lezen. Laat het me effe horen en ik het je toe!
Liefs Lizz
zaterdag 12 april 2008
Bezoek aan Siyabonga
Bezoek aan Siyabonga
De afgelopen week ben ik eindelijk weer op bezoek kunnen gaan bij Siyabonga.
Hartverscheurend......
Het gaat goed met hem. Zijn lijfje begint zichtbaar te herstellen van de grote tekorten. Erg sterk is hij nog niet maar nu kan hij in ieder geval rondlopen en begint zelfs zo nu en dan te rennen....
Het is ongelooflijk hoe leeg de blikken in de ogen van vele kinderen zijn die daar vertoeven. Het doet pijn te zien dat een kind als Siyabonga na een kwartiertje persoonlijk aandacht totaal verandert.....
Even die liefde, even die aandacht en het gevoel dat iemand er speciaal voor jou is!
De verzachting in het gezichtje...de stralende oogjes...het in beweging komen van het hele lijfje.
Het is mooi, prachtig en pijnlijk tegelijk.
Het is duidelijk dat een crisiscentrum met zovele kinderen deze liefde niet kan bieden en dat zij hun handen vol hebben aan het geven van de noodzakelijke zorg als baden en voeden. Een luxe die zelfs vele kinderen buiten niet eens hebben.....
Ieder kind verdiend liefde en warmte!!!!
Hoe oneerlijk kan een wereld zijn? En belangrijker nog ..hoe kunnen wij deze oneerlijkheid ombuigen?
donderdag 10 april 2008
Ontvangen van gasten...
Start met renovatie cottages….
Drie weken geleden zijn we verhuisd en hebben we onze energie gestoken in het bewoonbaar maken van het huis.
Nu de volgende stap….de cottages klaar maken voor de gasten!
De eerste gasten die hier zullen verblijven komen al eind april, pap en mam…
( Koert heeft de pech gehad om tijdens de verhuizing hier te zijn en in de chaos en de rotzooi te mogen genieten van ons mooie plekje).
De cottages moeten helemaal worden gestript en gerenoveerd. Op dit moment hebben we 2 huisjes leeg en van de eerste is het dak het afgelopen weekend vervangen. We proberen zoveel mogelijk aan materiaal te hergebruiken.
De bedoeling is om mensen te ontmoeten en te ontvangen die graag kennis willen maken met, niet alleen het mooie Zuid Afrika, de natuur hier in de omgeving en de lokale bevolking, maar met name ook het werk onze stichting Incognito Khulani Simunye.
Graag willen wij de gasten betrekken in de werkzaamheden die we doen in de communities en de mogelijkheid bieden mee te denken en te werken in het opzetten van activiteiten en/of workshops.
Binnen enkele weken zal de accomodatie gereed zijn en hopen we samen met vele mensen onze passie en energie te mogen delen.......
Drie weken geleden zijn we verhuisd en hebben we onze energie gestoken in het bewoonbaar maken van het huis.
Nu de volgende stap….de cottages klaar maken voor de gasten!
De eerste gasten die hier zullen verblijven komen al eind april, pap en mam…
( Koert heeft de pech gehad om tijdens de verhuizing hier te zijn en in de chaos en de rotzooi te mogen genieten van ons mooie plekje).
De cottages moeten helemaal worden gestript en gerenoveerd. Op dit moment hebben we 2 huisjes leeg en van de eerste is het dak het afgelopen weekend vervangen. We proberen zoveel mogelijk aan materiaal te hergebruiken.
De bedoeling is om mensen te ontmoeten en te ontvangen die graag kennis willen maken met, niet alleen het mooie Zuid Afrika, de natuur hier in de omgeving en de lokale bevolking, maar met name ook het werk onze stichting Incognito Khulani Simunye.
Graag willen wij de gasten betrekken in de werkzaamheden die we doen in de communities en de mogelijkheid bieden mee te denken en te werken in het opzetten van activiteiten en/of workshops.
Binnen enkele weken zal de accomodatie gereed zijn en hopen we samen met vele mensen onze passie en energie te mogen delen.......
maandag 7 april 2008
Ons werk gaat door.....
Ons werk gaat door….
Opvang
Op dit moment hebben we een meisje van 8 jaar in huis voor 4 weken. De kleine meid is doof stom en heeft in het verleden, binnen haar familie, gebeurtenissen meegemaakt die niemand herhaalt wil zien. Sinds 2,5 jaar gaat ze naar een internaat waar ze, met uitzondering van de vakanties, ook verblijft. Dit is een speciaal onderwijs instituut voor doof stomme kinderen.
Enkele weken geleden is haar moeder overleden en aangezien haar vader niet in beeld is heeft ze geen thuis meer om naar toe te gaan. Haar broertje en zus worden bij andere gezinnen in de community opgevangen. Omdat niemand in de community gebarentaal spreekt en dus met haar kan communiceren is opvang daar voor haar erg moeilijk. Het niet kunnen spreken maakt haar zeer kwetsbaar…zoals in het verleden reeds is gebleken.
Op dit moment is voor lange termijn nog geen oplossing gevonden voor een thuis voor haar. Volgende week zal ze voor de rest van het schooljaar terug gaan naar het internaat en tot die tijd verblijft ze in ieder geval bij ons.
Gunter is ondertussen een cursus gebarentaal gestart en ik probeer hierin mee te leren. Ondanks een extra persoon …. is het in huis ineens een stuk stiller geworden!
Siyabonga
Na enkele telefoontjes heen en weer met de social workers van de crisis opvang waar Siyabonga verblijft en de externe social worker, is het zover dat ik Siyabonga weer mag gaan bezoeken. Helaas stond ik twee weken geleden voor de poort en werd ik niet binnengelaten aangezien het bericht kennelijk niet was doorgegeven aan de security.
De social workers hier lopen zo over in het werk, dat nu nog steeds geen onderzoek is gestart voor Siyabonga. Ik mag al blij zijn dat ze in zijn file hebben gekeken omdat ik er op stond om hem te gaan bezoeken en ze dus moesten kijken om toestemming te geven. Hoe lang zal het duren voordat deze jongen geplaatst zal worden en hij eindelijk zijn leven ergens anders zal kunnen gaan opbouwen???????
Donaties
Van de week werden we gebeld door een hotel in Durban die spullen wilden doneren. De volgende dag reden van de kust terug naar huis met de auto tot het dak toe vol met lakens, kussenslopen en dozen met shampoo en zeep. Het duurde even om alles vervolgens uit te zoeken en te sorteren maar …..we hebben een kamer in het huis vol met spullen en we kunnen uitdelen......
Opvang
Op dit moment hebben we een meisje van 8 jaar in huis voor 4 weken. De kleine meid is doof stom en heeft in het verleden, binnen haar familie, gebeurtenissen meegemaakt die niemand herhaalt wil zien. Sinds 2,5 jaar gaat ze naar een internaat waar ze, met uitzondering van de vakanties, ook verblijft. Dit is een speciaal onderwijs instituut voor doof stomme kinderen.
Enkele weken geleden is haar moeder overleden en aangezien haar vader niet in beeld is heeft ze geen thuis meer om naar toe te gaan. Haar broertje en zus worden bij andere gezinnen in de community opgevangen. Omdat niemand in de community gebarentaal spreekt en dus met haar kan communiceren is opvang daar voor haar erg moeilijk. Het niet kunnen spreken maakt haar zeer kwetsbaar…zoals in het verleden reeds is gebleken.
Op dit moment is voor lange termijn nog geen oplossing gevonden voor een thuis voor haar. Volgende week zal ze voor de rest van het schooljaar terug gaan naar het internaat en tot die tijd verblijft ze in ieder geval bij ons.
Gunter is ondertussen een cursus gebarentaal gestart en ik probeer hierin mee te leren. Ondanks een extra persoon …. is het in huis ineens een stuk stiller geworden!
Siyabonga
Na enkele telefoontjes heen en weer met de social workers van de crisis opvang waar Siyabonga verblijft en de externe social worker, is het zover dat ik Siyabonga weer mag gaan bezoeken. Helaas stond ik twee weken geleden voor de poort en werd ik niet binnengelaten aangezien het bericht kennelijk niet was doorgegeven aan de security.
De social workers hier lopen zo over in het werk, dat nu nog steeds geen onderzoek is gestart voor Siyabonga. Ik mag al blij zijn dat ze in zijn file hebben gekeken omdat ik er op stond om hem te gaan bezoeken en ze dus moesten kijken om toestemming te geven. Hoe lang zal het duren voordat deze jongen geplaatst zal worden en hij eindelijk zijn leven ergens anders zal kunnen gaan opbouwen???????
Donaties
Van de week werden we gebeld door een hotel in Durban die spullen wilden doneren. De volgende dag reden van de kust terug naar huis met de auto tot het dak toe vol met lakens, kussenslopen en dozen met shampoo en zeep. Het duurde even om alles vervolgens uit te zoeken en te sorteren maar …..we hebben een kamer in het huis vol met spullen en we kunnen uitdelen......
Ontslag Be More
Ontslag Be More
Woensdag 2 weken geleden, schokkende nieuws, Be More, de organisatie waar Gunter projectmanager is, heeft besloten hem zijn ontslag te geven.
Een donderslag bij heldere hemel.
In de afgelopen anderhalf jaar dat Gunter voor Be More werkt, zijn alleen positieve geluiden geuit over zijn functioneren als projectmanager. Niet eerder zijn er berichten gegeven dat er problemen zouden zijn.
Meerdere malen is, in de afgelopen maanden, gesproken over het omzetten van het samenwerkingscontract naar een vast contract. In februari van dit jaar, werd door be more nog de datum 1 maart 2008 genoemd om deze wijziging door te voeren.
Drie weken later wordt Gunter op straat gezet met enkele redenen, die tot nu toe, nog niet veel duidelijk geven waarop de beslissing daadwerkelijk is gebaseerd.
Inhoudelijk zal ik niet ingaan op de redenen die worden aangedragen. Om verduidelijking is gevraagd en hij hoopt hierop spoedig antwoord te verkrijgen.
Het gaat mij niet zozeer om het ontslag an sich, dan wel om de manier waarop een organisatie omgaat met haar medewerkers.
Het verbaasd mij ten zeerste dat een organisatie die zich inzet om mensen te helpen deze wijze kiest om problemen met medewerkers aan te pakken.
Het is op zijn minst vreemd te noemen dat problemen niet met de betrokken personen worden besproken en dat niet eerder genoemd wordt dat er bezorgdheden bestaan omtrent het functioneren.
Het lijkt een zeer onrespectvol en onrechtvaardige omgang met een medemens.
Naast alle gevoelens die dit ontslag oproept, heeft het voor ons beide natuurlijk ook een gigantische praktische weerslag. Het wil namelijk zeggen dat we, na april, hier zonder inkomen en vervoer zitten en geheel zonder basis de werkzaamheden hier voort moeten zetten.
Ondanks dit alles geven we niet op…..Er zijn teveel kinderen die wachten om geholpen te worden. Teveel noodkreten….
We doen er alles aan om op andere manieren een bron van inkomsten voor de stichting aan te boren. Helaas zijn financiële middelen onmisbaar, zelfs om hulp te verlenen.......
Woensdag 2 weken geleden, schokkende nieuws, Be More, de organisatie waar Gunter projectmanager is, heeft besloten hem zijn ontslag te geven.
Een donderslag bij heldere hemel.
In de afgelopen anderhalf jaar dat Gunter voor Be More werkt, zijn alleen positieve geluiden geuit over zijn functioneren als projectmanager. Niet eerder zijn er berichten gegeven dat er problemen zouden zijn.
Meerdere malen is, in de afgelopen maanden, gesproken over het omzetten van het samenwerkingscontract naar een vast contract. In februari van dit jaar, werd door be more nog de datum 1 maart 2008 genoemd om deze wijziging door te voeren.
Drie weken later wordt Gunter op straat gezet met enkele redenen, die tot nu toe, nog niet veel duidelijk geven waarop de beslissing daadwerkelijk is gebaseerd.
Inhoudelijk zal ik niet ingaan op de redenen die worden aangedragen. Om verduidelijking is gevraagd en hij hoopt hierop spoedig antwoord te verkrijgen.
Het gaat mij niet zozeer om het ontslag an sich, dan wel om de manier waarop een organisatie omgaat met haar medewerkers.
Het verbaasd mij ten zeerste dat een organisatie die zich inzet om mensen te helpen deze wijze kiest om problemen met medewerkers aan te pakken.
Het is op zijn minst vreemd te noemen dat problemen niet met de betrokken personen worden besproken en dat niet eerder genoemd wordt dat er bezorgdheden bestaan omtrent het functioneren.
Het lijkt een zeer onrespectvol en onrechtvaardige omgang met een medemens.
Naast alle gevoelens die dit ontslag oproept, heeft het voor ons beide natuurlijk ook een gigantische praktische weerslag. Het wil namelijk zeggen dat we, na april, hier zonder inkomen en vervoer zitten en geheel zonder basis de werkzaamheden hier voort moeten zetten.
Ondanks dit alles geven we niet op…..Er zijn teveel kinderen die wachten om geholpen te worden. Teveel noodkreten….
We doen er alles aan om op andere manieren een bron van inkomsten voor de stichting aan te boren. Helaas zijn financiële middelen onmisbaar, zelfs om hulp te verlenen.......
Akhona nog niet thuis
Akhona nog niet thuis….
Afgelopen week is er bericht gekomen van het crisiscentrum waar Akhona is geplaatst.
Met stomheid geslagen….
Het team …de social welfare en de social worker van het crisis centrum, heeft besloten om het verleden van Akhona te vergeten en haar terug te plaatsen bij de familie.
Een onderzoek naar de familie en hun omstandigheden is niet gebeurt en men geeft eerlijk aan dat een supervisie of follow up niet mogelijk is in verband met de grote werkdruk.
Ik begrijp het niet meer….willen ze nu echt wachten tot Akhona dood wordt binnengebracht????
Er ligt een heel document met bewijzen dat de familie een jaar lang niet voor haar heeft kunnen zorgen…..Het gerecht heeft hen per direct uit de ouderlijke macht gezet naar aanleiding van een brief van een kinderarts om eerst onderzoek te laten verrichten. Hoe is het mogelijk dat een heel team de beslissing van het gerecht zomaar links laat liggen?!
Enkele weken geleden is er een advocate ingeroepen omdat de zaak erg complex begon te worden. We hadden gehoopt dat het niet nodig was maar nu hebben we geen andere keuze meer…we moeten terug naar de rechtbank. Vechten tegen een beslissing van social welfare!
Morgen middag hebben we een afspraak met een pro deo advocaat. Helaas moest de advocate met wie we zijn gestart naar Amerika voor enkele weken en zij heeft de zaak tijdelijk overgedragen. We kunnen namelijk niet wachten...de zaak moet door..
Afgelopen week is er bericht gekomen van het crisiscentrum waar Akhona is geplaatst.
Met stomheid geslagen….
Het team …de social welfare en de social worker van het crisis centrum, heeft besloten om het verleden van Akhona te vergeten en haar terug te plaatsen bij de familie.
Een onderzoek naar de familie en hun omstandigheden is niet gebeurt en men geeft eerlijk aan dat een supervisie of follow up niet mogelijk is in verband met de grote werkdruk.
Ik begrijp het niet meer….willen ze nu echt wachten tot Akhona dood wordt binnengebracht????
Er ligt een heel document met bewijzen dat de familie een jaar lang niet voor haar heeft kunnen zorgen…..Het gerecht heeft hen per direct uit de ouderlijke macht gezet naar aanleiding van een brief van een kinderarts om eerst onderzoek te laten verrichten. Hoe is het mogelijk dat een heel team de beslissing van het gerecht zomaar links laat liggen?!
Enkele weken geleden is er een advocate ingeroepen omdat de zaak erg complex begon te worden. We hadden gehoopt dat het niet nodig was maar nu hebben we geen andere keuze meer…we moeten terug naar de rechtbank. Vechten tegen een beslissing van social welfare!
Morgen middag hebben we een afspraak met een pro deo advocaat. Helaas moest de advocate met wie we zijn gestart naar Amerika voor enkele weken en zij heeft de zaak tijdelijk overgedragen. We kunnen namelijk niet wachten...de zaak moet door..
dinsdag 1 april 2008
Afscheid van mijn beste maatje.....
Afscheid van mijn beste maatje…..
De tijd is gekomen.
Voor de eerste drie maanden, gedurende mijn verblijf in Zuid Afrika, had ik iemand gevonden die Lippique wilde verzorgen en berijden. Na deze maanden zouden we bekijken hoe de situatie ervoor staat.
De drie maanden zijn voorbij. Het is duidelijk dat ik hier in Afrika nog lang niet klaar ben met mijn taak en dat ik voorlopig dus niet naar Nederland zal terugkeren.
Het komt erop neer dat ik de zorg van Lippique niet zal kunnen terug nemen. Het overlaten komen van haar naar dit land, is haast onmogelijk en ik wil haar hiermee niet belasten.
De moeilijkste beslissing tot nu toe… afscheid nemen van mijn beste maatje.
Bijna 15 jaar heb ik samen met haar mogen genieten. In al die jaren heb ik lief en leed met haar gedeeld en is zij er steeds voor mij geweest. Ze was mijn spiegel, ze heeft me geleerd voor mezelf te zorgen, geleerd om op mezelf te vertrouwen.
De wereld om ons heen verdween, wanneer wij samen aan het werk waren. Het is niet altijd even gemakkelijk geweest. We hebben gestoeid samen…geknokt voor gezondheid…en gezocht naar een plek waar we beide thuis waren. Uiteindelijk hebben we het gevonden en waren we juist op weg echt te kunnen opbouwen.
Helaas voor ons, werd mijn hart weggeroepen naar een land, te ver om te volgen. Al de keren dat ik mijn plekje verplaatste, heb ik haar mee kunnen nemen tot op geringe afstand. Deze keer is dit niet het geval.
Het doet pijn!
Het doet pijn …en tegelijk ben ik erg blij en dankbaar.
Het heeft me lange tijd dwars gezeten dat ik haar zou moeten overdragen. Lippique is (zoals ook ik) niet een van de gemakkelijkste. Om haar te kunnen overgeven zou ik iemand moeten vinden die het karakter van haar zou kunnen doorzien en waarderen. Iemand die haar eigenwijsheid,onzekerheid, werklust en haar lichamelijke beperkingen zou willen accepteren en hiermee zou kunnen werken.
Gelukkig heeft het zo mogen zijn. Lippique heeft een ander maatje gevonden. Met een gerust hart kan ik de zorg overdragen.
Nooit zal ik haar vergeten …zij is en blijft een stukje mij.
De tijd is gekomen.
Voor de eerste drie maanden, gedurende mijn verblijf in Zuid Afrika, had ik iemand gevonden die Lippique wilde verzorgen en berijden. Na deze maanden zouden we bekijken hoe de situatie ervoor staat.
De drie maanden zijn voorbij. Het is duidelijk dat ik hier in Afrika nog lang niet klaar ben met mijn taak en dat ik voorlopig dus niet naar Nederland zal terugkeren.
Het komt erop neer dat ik de zorg van Lippique niet zal kunnen terug nemen. Het overlaten komen van haar naar dit land, is haast onmogelijk en ik wil haar hiermee niet belasten.
De moeilijkste beslissing tot nu toe… afscheid nemen van mijn beste maatje.
Bijna 15 jaar heb ik samen met haar mogen genieten. In al die jaren heb ik lief en leed met haar gedeeld en is zij er steeds voor mij geweest. Ze was mijn spiegel, ze heeft me geleerd voor mezelf te zorgen, geleerd om op mezelf te vertrouwen.
De wereld om ons heen verdween, wanneer wij samen aan het werk waren. Het is niet altijd even gemakkelijk geweest. We hebben gestoeid samen…geknokt voor gezondheid…en gezocht naar een plek waar we beide thuis waren. Uiteindelijk hebben we het gevonden en waren we juist op weg echt te kunnen opbouwen.
Helaas voor ons, werd mijn hart weggeroepen naar een land, te ver om te volgen. Al de keren dat ik mijn plekje verplaatste, heb ik haar mee kunnen nemen tot op geringe afstand. Deze keer is dit niet het geval.
Het doet pijn!
Het doet pijn …en tegelijk ben ik erg blij en dankbaar.
Het heeft me lange tijd dwars gezeten dat ik haar zou moeten overdragen. Lippique is (zoals ook ik) niet een van de gemakkelijkste. Om haar te kunnen overgeven zou ik iemand moeten vinden die het karakter van haar zou kunnen doorzien en waarderen. Iemand die haar eigenwijsheid,onzekerheid, werklust en haar lichamelijke beperkingen zou willen accepteren en hiermee zou kunnen werken.
Gelukkig heeft het zo mogen zijn. Lippique heeft een ander maatje gevonden. Met een gerust hart kan ik de zorg overdragen.
Nooit zal ik haar vergeten …zij is en blijft een stukje mij.
Het Afrika Huis
Het Afrika Huis
Enkele maanden geleden reden we voorbij een prachtig Afrikaans huis, een enkele straat verder, dan waar we op dat moment verbleven. Wauw……een droomhuis! Het stond te koop. Sinds die dag hebben we steeds gesproken over Ons huis.
Twee weken geleden zijn we verhuisd.
Een simpel mooi huis, zonder luxe, maar met een enorme uitstraling. De plek waar we onze droom kunnen verwezenlijken. De Afrikaanse sfeer, de ligging (aangrenzend aan het pad naar verschillende townships waar we werkzaam zijn) en het prachtig stuk grond maakt dit huis een perfecte locatie voor Incognito en haar plannen.
Ja….inderdaad …weer verhuisd! En ja, ik loop regelmatig weer met schuurpapier en kwasten rond. Uiteraard heeft ook dit huis nog opknappunten. Zo moet er nog een gedegen keuken komen en is 1 badkamer nog niet geïnstalleerd.
In de tuin staan enkele cottages die we binnenkort gaan opknappen, zodat gasten een eigen plekje zullen hebben wanneer ze onze werkzaamheden willen komen bekijken. Een geweldige kans……
Het dringt nog niet helemaal door dat dit daadwerkelijk mijn thuisbasis gaat zijn. Ik heb duidelijk even tijd nodig om me te settelen en het te laten bezinken.
Abonneren op:
Posts (Atom)
