Afscheidstranen..

Weken heb ik er tegenop gezien. Het afscheid van het veldwerk! Het is nog zo onwerkelijk…

Twee en een half jaar geleden vond ik mijn thuis bij het uitstappen uit het vliegtuig hier in Zuid Afrika. Voor het eerst in mijn leven wist ik waar ik thuis hoorde. Voor het eerst voelde ik dat dat wat ik deed klopte. Het pad dat ik bewandelde was correct, ik hoefde nergens meer naar toe. Geen neiging om verder te zoeken, geen vervelend gevoel dat ik ergens anders heen moest!

Het waren bewogen jaren met vele ups en downs. Met tranen van verdriet, frustratie en van geluk. Meerdere malen heb ik getwijfeld in het afgelopen jaar of het niet beter was te stoppen met de organisatie met name toen ik er ineens alleen voor bleek te staan. Iets zei me dat ik niet mocht opgeven, dat het nog niet over was..

Lilian is gelukkig teruggekomen bij ons en zonder Rayne hadden we zeker ook niet door kunnen draaien. Verder werkt de organisatie uiteraard nog steeds op de lokale volunteers. Ze hebben veel aansturing nodig en het is niet altijd gemakkelijk de afrikaanse manier van werken te accepteren maar zij moeten het doen! Zij zijn degene die de draai kunnen maken, zij zijn het die de gemeenschap kan laten zien waar de veranderingen nodig zijn voor de groei.

In de afgelopen jaren heb ik vele vele nieuwe mensen ontmoet. Mensen uit verschillende culturen en mensen met zeer diverse achtergronden. Ieder van hen heeft mij een ander beeld laten zien, ieder van hen heeft mijn visie doen verbreden en ieder van hen heeft mij doen groeien..Ik heb voor diverse situaties gestaan die ik nooit eerder had ervaren. Ik kan nauwelijks uitleggen hoe dankbaar ik ben voor iedere ontmoeting, voor ieder conflict en voor iedere traan die ik hier heb gelaten.

Enkele maanden geleden toen ik bleek zwanger te zijn veranderde er iets in mijn leven. Ineens bleek er een andere focus te ontstaan. Het leek even een verwarrende periode. Maar ook hier gaf het leven me heel duidelijk aan welke weg ik te bewandelen heb. Binnen enkele weken was de richting bepaald. Het was tijd om te vertrekken (voor nu) uit het afrikaanse land.

Nederland het land waar ik ben opgegroeid, het land met de vrijheid en de vele groei mogelijkheden. Het land waar ik me nooit echt heb thuis gevoeld werd nu de richting die we te volgen hebben. De keuze om een eigen kind veiligheid te bieden, een goede gezondheidszorg te geven en naar school te laten fietsen is ineens belangrijker. Het is geen echte keuze.. het werd haast voor ons geregeld?! Bij het bezoek aan het kikkerlandje werd ons de richting in de schoot geworpen. Werk met een werkvergunning werd aan Rayne uit het niets aangeboden!

Het is kennelijk tijd om, zoals we andere hier proberen duidelijk temaken, te zorgen allereerst voor het eigen gezin. Iets wat ik zelf nooit eerder zo heb ervaren. Een nieuwe uitdaging in het vooruitschiet. Naast het mama zijn zal ik opnieuw in Nederland een doel in leven moeten vinden die dat “echte” gevoel van leven behoudt. Uiteraard zal ik nog steeds werk voor Khulani Simunye blijven verrichten, zoals de administratie en de financiele afhandelingen. Maar ik weet dat het leven ook iets anders voor me in petto gaat hebben.

Het afscheid feestje afgelopen zaterdag was zeer Afrikaans! Een te late start, mensen die niet op komen dagen en mensen die je niet verwacht die plotseling verschijnen. De emotie van teleurstelling van het wegblijven van enkele mensen werd weer goedgemaakt door enkele zeer rakende opmerkingen, knuffels en een onverwacht please call telefoontje! Een emotionele dag met een goede afsluiting. Een dag die ik zoals vele dagen hier in Zuid Afrika niet snel zal vergeten.

Nu rest nog de zo goed mogelijke overdracht … het verdelen van taken/spullen en het pakken…

Vanuit het diepst van mijn hart een dank aan iedereen die mij persoonlijk en Khulani Simunye in de afgelopen twee jaar hebben gesteund, geholpen en hebben doen groeien!

Met een dikke traan en een vaag gevoel van leegte schrijf ik hier het laatste berichtje vanuit Zuid Afrika …

“Elk afscheid betekent de geboorte van een herinnering”

Uitverkocht!

Lieve mensen,

Dank je wel voor jullie support. In zeer korte tijd hebben we alle kerstkaarten dit jaar verkocht. Op dit moment proberen we nog een bijbestelling te regelen aangezien we nog enkele aanvragen hebben binnengekregen maar het is nog onduidelijk of dit op korte termijn gaat lukken.

Mocht iemand dus alsnog interesse hebben in de kaarten, geef ons even een berichtje en we laten snel weten of het nog mogelijk gaat zijn.

Een speciale dank aan Patsy Roeland die de verzendingen vanuit Nederland op zich heeft genomen en dit kostenloos voor Khulani heeft gedaan!

PS Op de weblog van Khulani een nieuw berichtje over Khulani op de lokale markt! www.khulani-simunye.blogspot.com

Kerst kaarten 2009

Stuur naast een kerstwens naar familie en vrienden ook een kleine steun naar de kinderen in Molweni...

Voor 7,50 euro (excl verzendkosten) krijgt U een pakketje met 5 mooie kerst kaarten waarvan de opbrengst gaat naar onze organisatie Khulani Simunye.

Met deze opbrengst zullen wij het komend jaar opnieuw kinder activiteiten organiseren en kinderen in nood een tijdelijk onderdak geven.

De kerst kaarten zijn te bestellen via email:

lizzyvosters@hotmail.com

Namens de kinderen van Molweni/ Madimeni alvast hartelijk dank voor uw steun.

Een zeer bijzonder periode...

Het is een zeer inerverende periode in mijn leven! Het afgelopen jaar is er enorm veel gebeurd en heb ik vele up and downs mogen ervaren waarin de dualiteit van het leven duidelijk waarneembaar was...

Ook nu staat deze dualiteit opnieuw centraal. Tijdens de reis naar Vietnam voelde ik veranderingen in mijn lichaam en ontdekte we dat ik zwanger was. Een Kadootje!!! Een mooi maar vreemd idee om ineens zelf moeder te gaan worden na zorg te hebben gedragen voor andere kinderen. Zoals velen waarschijnlijk zullen herkennen ..eerst het ongeloof, de twijfel of de test wel werkelijk klopt en vervolgens het o jee en nu...?!

Zelfs nadat we bewust de keuze gemaakt hebben om kinderen welkom te laten zijn blijkt er een niet voorziene verandering van leef ideeen te onstaan. Bijzonder dat werkelijk in 1 klap, wanneer doordringt dat er een kindje op komst is, een andere focus ontstaat. Het was fijn om samen met Rayne in een totaal andere omgeving, Vietnam dus, aan het idee te kunnen wennen en even weg van de dagelijkse bezigheden te kunnen focussen op het mooie kadootje.

Enkele weken later, terug in het Afrikaanse land, valt het niet mee om de draad op te pikken en het werk voort te zetten. Niet vanwege de verniewde situatie an sich maar omdat mijn lichaam de zwangerschap met zijn symptomen de werkuren beperkt. De enorme moeheid, misselijkheid en hormonale migraine aanvallen nemen de twijfel van het zwanger zijn direct weg! Het hoort erbij en ondanks de ongemakken blijft het zwanger zijn een heerlijke ervaring.

Door deze onverwachte wending besloten we de vakantie die min of meer op de planning stond naar Nederland te versnellen en zodoende verlieten we het Afrikaanse land alweer binnen enkele weken voor een korte trip naar het kikkerlandje.

We hebben besloten om het kindje in Nederland geboren te laten worden. Mijn verzekering dekt de volledige kosten van de zorg rondom de zwangerschap en de geboorte. Bovendien is de gezondheidszorg de Nederlandse ziekenhuis en zelfs in de thuissituatie vele malen veiliger en beter geregeld dan hier.

Het is zo'n dubbel gevoel om hier anderen te helpen binnen een gezondheidssysteem waarin veel zinloos werk wordt verricht en bovendien echte menselijke "zorg" nauwelijks bestaat en zelf de zorg elders te gaan zoeken. Ik voel me enorm bevoorrecht om de keuze te kunnen maken en tevens voel ik me soms schuldig...

Ook is het vreemd om baby's geboren te zien worden die niet gewild zijn, moeders te spreken die hun baby's afstaan omdat er niet voor gezorgd kan worden en zelfs herhaaldelijk verhalen te horen van baby's die worden gedumpt in toiletten of bij de vuilnis. Om nog maar niet te spreken over babylijfjes die worden verkocht aan Sangoma's voor de organen.

Zoveel kinderen hier die graag een mama en een papa zouden willen of zelfs liever een andere mama en papa wensen vanwege de extreme omstandigheden.

Voor alles is een reden wordt altijd gezegd. Ik ga er dus maar vanuit dat er een reden is dat ik in Nederland ben geboren en daardoor bevoorrecht ben en de keuze voor goede zorg voor mijn kindje kan maken. Of het allemaal bijdraagt aan echte gezondheid moeten we dan nog maar afwachten!?

De echo in de eerste 14 weken laat nu in ieder geval een gezond, levend mooi babytje zien waarnaar ik erg nieuwsgierig ben.... enne sinds de 18de week schopt het om aandacht!

5 Sept een super As dag in Apeldoorn...

Zaterdag 5 september zijn John en Ingrid weer volop in de weer geweest voor o.a Khulani Simunye. Asdag, een goede gelegenheid om met een kraam vol spullen op de markt te gaan staan!

Vele uren van voorbereiding zijn aan deze dag voorafgegaan. Samen met vrienden en familie hebben zij zich een hele dag, in de regen helaas, ingezet om Khulani Simunye naamsbekendheid te geven en om geld bij elkaar te krijgen om ons financieel wat extra ruimte te bieden.

Ook de lokale bakkerij, bakkerij Keurhorst was zo vriendelijk om zijn steentje bij te dragen en op deze dag speciaal voor Khulani Simunye een broodje voor ons te verkopen.

Ondanks de druppels hebben zij naar eigen zeggen een zeer geslaagde, gezellige dag gehad in het kleurrijke centrum van Apeldoorn en mag het resultaat er zeker ook wezen!

Iedereen die zijn bijdrage heeft geleverd op deze mooie dag (en de vele uren hiervoor) en natuurlijk vooral John en Ingrid, namens Khulani Simunye;

"Siyabonga Kakulu"

Wil u meer zien of lezen over deze dag .. kijk dan even op www.johneningridenzuidafrika.blogspot.com

Website Khulani Simunye ...

De website van Khulani Simunye is sinds korte tijd weer online. Dit wil zeggen dat de informatie van voorheen weer zichtbaar is.

Helaas zal het, wegens omstandigheden, nog wel even duren voordat we deze website helemaal up to date hebben. Tot die tijd zal de nieuwe informatie nog via de weblog worden gecommuniceerd.

www.khulani-simunye.blogspot.com

Excuses voor het ongemak.

Beloofde foto's....

Drijvende markt Mekka Delta

Voedsel Markt.. het doet zijn best om nog te ontsnappen..

Enige rustpunt in de drukte van de stad...

Echt ALLES wordt verkocht vanaf de brommer...

Op reis tijdens een reis...

Een week geleden ben ik vertrokken uit Zuid Afrika. Deze keer niet om familie op te zoeken maar om te relaxen en bij te komen van de drukte van de afgelopen maanden en met name afgelopen paar weken. Rayne kreeg de kans om 5 weken lang waartenemen voor een collega in Vietnam en dus een goede gelegenheid voor mij om even over te vliegen voor een bezoekje en te ontsnappen uit de werkdruk.

De dagen voor het vertrek waren werken werken en nog eens werken.. tot s'avonds laat zijn we bezig geweest met met name het registratiewerk. Nu de auto enkele weken volledig beschikbaar was hebben we veel werk kunnen verzetten. Het gaf weer een goed tevreden gevoel om daadwerkelijk alle tijd nuttig te kunnen besteden. Het uitzicht op een tweetal weken rust maakte de lange dagen makkelijk draagbaar.

Vanuit een zeer "koude" winter week in Zuid Afrika (snachts 4 graden) kwam ik terecht in een hoog zomers temperatuurtje van zo'n 35 graden met een luchtvochtigheid van 100%. Douchen, zweten, douchen, zweten...Soms lijkt het erop dat je buiten de douche natter bent dan eronder?! We proberen dus vaak van airco naar airco te lopen.

Naast het temperatuurverschil is ook een totaal ander straatbeeld zichtbaar en voelbaar hier. Het verkeer (rechts rijdend!) is een grote chaos... Auto's , vrachtwagens, fietsers en duizenden brommerjes proberen van A naar B te komen zonder zich te houden aan enige regel. De voetgangers moeten ook nog proberen zich er veilig doorheen te worstelen, want ja er is wel een stoep maar die staat overal totaal vol met geparkeerde brommers.

Het is een stinkende drukte met een hoop kabaal. Claxons hoor je de hele dag door maar niemand die er echt voor opzij gaat en dus heb ik geen flauw idee waarom de mensen nog de moeite nemen deze herrie te verspreiden.

Al wandelend door de chaos is het voornaamste zeker zijn van je tred en duidelijk uitstralen waar je heen wil. Twijfel geeft hier grote problemen... Lichaamstaal is geloof ik waarop het hele verkeer hier blijft bewegen.

Lopend door de inmens grote stad komt af en toe een heerlijke bloemgeur op je af... helaas vaak al voordat je de bloem hebt kunnen traceren is de geur verpest door de vieze uitlaatgassen van de brommers of door de afschuwelijk stinkende visgerechten die op straat overal te verkrijgen zijn. Ik moet toegeven dat, ondanks de vele niet geheel smakelijke geuren, het eten over het algemeen erg lekker en licht is. Dankzij het warme weer en de grote hoeveelheid vloeistof inname die nodig is, blijft een echt honger gevoel vaak uit.

Goederen transport is hier een hele aparte dimensie. Zoals de mensen in Afrika kilo's verschouwen op hun hoofd zo stapelen ze hier hun fietsen en brommers toren hoog vol met je kunt niet opnoemen wat. Een twintigtal kratten, hele kasten, kisten met kippen, of het hele gezin bestaande uit 6 personen op 1 brommertje.. een machtig gezicht. Wanneer het transport te voet moet worden afgelegd hebben ze altijd nog de twee grote manden die kunnen worden volgepropt.

Het beeld waar ik maar moeilijk aan kan wennen is het zien van alle mondkapjes. Ik vond het al een vreselijk gezicht in de ziekenhuizen .. maar hier op straat, zelfs in de shops soms of in de huizen draagt bijna iedereen zo'n clinisch doekje. Het schilt al iets dat het niet altijd de echte ziekenhuis kapjes zijn maar vaak moderne stoffen uitvoeringen met soms aparte en kleurrijke designs. Begrijp de noodzaak hoor.. maar het lijkt mij logischer om het probleem van de uitstoot aan te pakken en ipv brommers, fietsen aan te schaffen ...

Het leven is hier dag en nacht in de weer... kom je s'morgens vroeg op straat rond 7 uur dan staan alle straten vol met traffic en zitten er net zoveel mensen op de stoep tussen de brommertjes op plastic kinderstoeltjes te eten dan om 7 uur in de avond. Zelfde drukte, zelfde mensen, zelfde voedsel .. het enige verschil is vaak de regen cape die men in de avond aan heeft omdat het later op de dag regelmatig met bakken uit de hemel komt. Regen seizoen.. echt stortbuien!

Het is een mooi en bijzonder plaatje en ik geniet van het zien en ervaren van een nieuwe cultuur. Aangezien Rayne overdag gewoon moet werken zal er van trekken door het land niet veel komen en zullen we het met name moeten hebben van de weekenden om iets verder te kunnen kijken dan alleen de stad. In ieder geval heb ik de tijd om bij te komen,achterstallig computerwerk bij te verrichten, uit te rusten en alle veranderingen van de afgelopen maanden te verwerken...

Foto's van dit kleurrijke luidruchtige volkje komt later...

Mini kippetjes...

Het gezinnetje is uitgebreid ...

Enkele dagen geleden zijn twee van de vele vele eieren uiteindelijk open gebarsten en zijn twee erg schattige bolletjes op pootjes de wereld aan het verkennen.

Ze zijn echt ongelooflijk klein en cute!!!

Tijdelijk communicatie middel...

Aangezien we al enkele weken (om nog onbekende reden) een zwart scherm hebben op onze website en we dit niet onmiddelijk kunnen verhelpen, hebben we tijdelijk een ander communicatie middel opgezet.

Iedereen kan nu via de nieuwe weblog van Khulani Simunye alsnog alle nieuwtjes volgen en eventueel reageren. Deze weblog zal in de komende weken worden uitgebreidt met informatie maar kan helaas nooit de hoeveelheid info verwerken die op de website aanwezig was.

We werken eraan om zo spoedig mogelijk de website weer aktief te krijgen.

Voor nu zie:

http://www.khulani-simunye.blogspot.com/

Siyabonga Kakhulu

Record Poging 25 uur Koppel soft tip darten voor Afrika

Afgelopen Pinkster weekend was het opnieuw zover. Een record poging 25 uur lang achterelkaar darten. Van 1ste Pinkstermiddag 2 uur tot en met 2de pinksterdag 3 uur. Vorig jaar is het Bart en Bart gelukt om de 24 uur darten te doorstaan en nu was het aan Harm en Koen om de 25 uur vol te maken.

Vanuit Zuid Afrika hebben we, via webcam, regelmatig even tussendoor en de laatste strijd kunnen volgen (helaas met horten en stoten door een niet al te goede verbinding).Er hing een geweldige sfeer in het café en op het terras.

Ondanks het missen van de nachtrust en het uren lang hoog houden van de armen zagen beide jongens er nog aardig fit en geconcentreerd uit. Het is hen dan ook gelukt om de 25 uur pijltjes gooien vol te maken. Een fantastisch resultaat, recordpoging geslaagd!

Beide dagen bleken geslaagd. Vele mensen zich prima vermaakt tijdens de dartuurtjes. Dit allen dankzij de inzet en het harde werk van enkele vrijwilligers die al weken lang, vele uren hebben gestoken in de voorbereiding van dit evenement.

Het was opnieuw een zeer bijzonder gevoel te horen en te zien dat vrienden, familie en zelfs onbekenden zich met volle overgave inzette voor onze organisatie Khulani Simunye. De opbrengst, dat dit maal maar liefst 5300 euro betrof, is een geschenk waar we zeer dankbaar voor zijn.

Ik voel me zeer vereerd om de mogelijkheid te hebben vanuit het hart mensen te mogen helpen. Het is alleen vaak moeilijk om, als Non Profit Organisatie, de middelen te vinden om de hulp te kunnen blijven bieden. Met deze donatie kunnen wij weer vele kinderen assisteren bij het verkrijgen van een geboorte certificaat en/of kinderen in nood begeleiden naar een situatie die veiligheid en een thuishaven biedt.

Namens het team van Khulani Simunye; Stella, Precious, Mildred, Nomboniso en Blessing wil ik alle mensen die hun tijd, energie en donatie hebben gegeven om dit evenement waar te maken en ons te steunen van harte danken.

Via onze website (op dit moment onder constructie) kan iedereen binnenkort volgen waar het geld naar toe gaat. En mocht je zelf een kijkje willen komen nemen en/of actief deel willen nemen aan onze activiteiten, wees welkom!

Siyabonga Kakhulu

Pinkster- Dart Weekend...

In navolging van Bart en Bart gaan dit jaar Koen en Harm de uitdaging aan. In het weekend van 31 mei- 1 juni staan zij op de dartvloer om gedurende 25 uur pijltjes te gooien. 

De voorbereidingen voor het evenement zijn in volle gang heb ik horen zeggen. Het is fantastisch dat zij er ook dit jaar voor gekozen hebben om de opbrengst van het weekend aan Khulani Simunye te schenken. 

Een geweldig initiatief en namens Khulani Simunye wil ik alvast alle mensen bedanken die zich de afgelopen weken en komende weken gaan inzetten voor ons....

En niet te vergeten Koen en Harm baie veel succes!!!

Een aantal dames hier uit de community zijn ook aan het werk gegaan en proberen om nog voor het betreffende weekend sieraden en ander traditioneel beat werk klaar te hebben.

More kids in Action ....

Na de spaanse brieven ochtend mochten we ons nog eens uitleven met een hele bende kids. Het was een ietswat grauwe zaterdag middag maar dat mocht de pret niet drukken. 

De voorspellingen hadden een regenachtige dag opgegeven en zodoende hadden we op zeker gespeeld en een binnenactiviteit gepland. 

Regen in Afrika betekend, niets doen en in bed blijven liggen ...  de opkomst was wel iets minder dan andere malen maar we waren meer dan blij met het aantal kinderen. Een 60-tal kinderen hadden we moeilijk kunnen plaatsen, zelfs niet met de meegebrachte tafeltjes en stoelen. 

Het plan was dus een art middagje. Tekenen en schilderen... binnen in de wooden cabin van de creche. De vraag om een lievelingsdier op papier te zetten werd even getolereerd maar het duurde niet lang of de welbekende huizen en dikke autoos kwamen opnieuw tevoorschijn. Ik vraag me wel eens af of dat in Nederland ook zo'n item is ???

De lucht werd lichter en het bleef prachtig droog. Perfecte gelegenheid dus om het tweede uur toch nog even de spellen box te openen en de kids rond te laten rennen over het terrein. Bovendien konden we het Leo niet aandoen om zijn favoriete spel niet te laten spelen...Een aantal spellen waren dus al eens eerder gespeeld maar het leek erop dat dat alleen maar meer werd gewaardeerd!

Na een klein uren rennen, schreeuwen, winnen en verliezen voelden we enkele druppels uit de lucht vallen. Het universum had rekening gehouden met onze speeltijd! We konden nog net alle spullen droog in de auto krijgen en in een mum van tijd waren alle kinderen verdwenen. Dit in tegenstelling tot andere keren ... 

Opnieuw een geslaagde dag.