Stand against poverty...

Ruim 116 miljoen mensen tegen armoede
In 131 landen stonden van 17 tot 19 oktober miljoenen mensen op tegen armoede. Hiermee eisen zij dat wereldleiders een einde maken aan extreme armoede en de Millenniumdoelen halen.

Wereldwijd namen 116.993.629 deel aan de actie ‘Stand up and take action’, bijna 2 procent van de totale wereldbevolking. Nooit eerder kwamen zoveel mensen samen in beweging tegen armoede.

In totaal waren er wereldwijd 8.000 grote en kleine evenementen waar mensen samen opstonden tegen armoede. Zo stonden 600.000 studenten op de West Bank en in Gaza op tegen armoede. In vluchtelingenkampen in Baidoa (Somalië) stonden duizenden mensen samen op uit solidariteit met armen overal ter wereld en als teken van vastberadenheid hun eigen leefsituatie te verbeteren.

In Nederland bracht vooral bezorgdheid over de gevolgen van de financiële crisis mensen in beweging. Deelnemers vrezen dat de huidige crisis door regeringsleiders zal worden aangegrepen om de gedane belofte om de armoede in de wereld te halveren, te breken.

Uiteraard deed Khulani Simunye mee aan deze mooie actie...

Op 17 oktober stonden we, in het jeugd centrum van Molweni, met vele kinderen tesamen om onze stem te laten horen tegen armoede. Een oproep tegen armoede. En met name, een oproep wereld wijd aan de overheden om te vechten voor het behalen van de doelstellingen die zijn opgesteld rond het jaar 2000. De millenneum doelen, zo geheten.

Iedere dag worden wij hier geconfronteerd met de ongelijke verdeeldheid ...

* Ga op bezoek bij mensen hier en je ziet met eigen ogen het gebrek aan voedsel en de honger die de mensen beperkt in het dagelijks functioneren...

* Op doordeweekse dagen lopen overal kinderen rond op straat, op tijdstippen dat zij zeker aanwezig zouden moeten zijn in klaslokalen...

* De ongelijkheid tussen man en vrouw is hier, op vele gebieden, pijnlijk zichtbaar ...

* De verspreiding van Aids gaat helaas nog steeds als een lopend vuurtje en een einde is hier zeker nog niet in zicht...

Vele zinnen zou ik hier aan toe kunnen voegen ...

Op 18 oktober waren we uitgenodigd voor de feestelijke launch van Isolabantu, een organisatie in Umgababa. Ook hier stonden we met z'n allen op terwijl de oh zo belangrijke tekst werd voorgelezen.

Wij zien dat de ellende speelt in de wereld, maar de mensen waarmee we ons omringen, zeker op deze twee dagen, zijn de mensen die het zelf ervaren. Het zijn deze mensen die met honger naar bed gaan, die geen geld hebben om hun kinderen naar school te laten gaan en die al vele geliefden hebben verloren door de vreselijke ziekte Aids. Voor hen staan wij op en voor zichzelf en voor velen staan zij op ... In de hoop dat iedereen zich zal aansluiten!

Voor meer informatie over deze internationale actie zie: www.standagainstpoverty.org

Senior Christmas Party...

Nog voor de sinterklaas decoratie in de winkel etalages verschijnt in Nederland, begint men hier met de kerst party's.

Een geweldig initiatief! Ieder jaar wordt door municipality een feestje georganiseerd voor de ouderen in de community. In de community hal worden zo'n 500 senioren uitgenodigd voor een dagje vertier.

Na minimaal anderhalf uur en voor sommige na drie uur wachten, wordt uiteindelijk het kopje thee of koffie ingeschonken en kan men genieten van de heerlijke brownie. Tenminste als je binnen in de hal met je kaartje een stoel hebt weten te bemachtigen. De andere 2oo zullen het, in de regen, buitenstaand moeten doen met het horen van de muziek, het gezang en de sprekers zonder enig warm genot.

De aller"jongste" onder hen zitten vol trots op het podium. De dame van 105 is dit jaar de aanvoerster en heeft nog zonder moeite het podium weten te beklimmen. Nu is de weg naar de community hal voor velen ook een grotere uitdaging dan de klim in de hal zelf?!

Samen met de spaanse dames, onze gasten, zouden we even gaan kijken naar het evenement. We mochten binnen ... onder voorwaarde dat we zouden helpen. De lange rij van ouderen en mensen die slecht ter been waren, buiten in de regen voorbijlopend, voelde ik me niet helemaal op mijn gemak. De boze blikken naar ons blanken kon ik maar al te goed plaatsen.

Gelukkig was er deze keer voor ons inderdaad geen speciale stoel gereserveerd waar we moesten gaan zitten maar konden we de handen uit de mouwen steken met het rondbrengen van koppen koffie/thee en cake. We hadden onze handen meer dan vol. Met overvolle dienbladen liepen we af en aan en wrongen ons tussen de tegenelkaar geplaatste tafels en stoelen. De 17 vrijwilligers die het hele evenement samen moesten runnen waren dolblij met onze komst, 12 handen meer ....

Bij de laatste tafels konden we de dames en heren helaas alleen nog maar een leeg kopje voorschotelen, de melk was al op, de laatste stuikerzakjes hadden we reeds uitgedeeld en ineens bleek er ook geen water meer in de boiler te zitten!

De counseler kwam een woordje doen en ik vermoed dat het mooie woorden waren. De hele zaal barste uit in gejoel en gejubbel ... Het koor wist de ouderen zeker ook te bekoren. Ondanks de hoge leeftijd sprong menigeen op van zijn/ haar stoel om te demonstreren dat zijn hun danskwaliteiten nog niet waren verleerd!

Het was een prachtig gezicht om een hele zaal vol mensen te zien genieten. Na afloop werden er voedselpakketen uitgedeeld en voor velen zal dat reden genoeg zijn geweest om aanwezig te zijn of om zelfs de hele tijd in de regen te gaan staan kijken naar de deur van de container...

Heel dankbaar voor het mogen meemaken van het evenement en met name voor het mogen serveren van deze mensen .... kwamen we rond een uur of 1 in de middag, doodop thuis aan. Een goed initiatief waar je heel veel vraagtekens bij zou kunnen zetten???!!!

Terug in Zuid Afrika...

Terug in Zuid Afrika...

Het valt meer op dan voorheen, hoe anders is de wereld hier of hoe anders gaan de mensen met het leven om?! De vis is even uit het water en ziet weer waarin ze zwemt!

Een vriendin komt binnen met een gezwollen lip, haar tanden voelt ze niet meer en vele staan los. Aan de tandarts verteld ze dat ze gevallen is, aan ons durft ze toe te vertrouwen dat haar vriend het ergens niet mee was! Ze twijfelt ... ze vraagt raad ... ze weet hoe wij hierover denken... maar ze houd van hem en is vooralsnog afhankelijk van hem. De politie heeft de de eerste keer geen brief geschreven. Dat doen ze niet, zelfs niet bij aangifte, wanneer de dame zegt dat ze nog steeds van hem houdt?!

Belazerd worden door je eigen beste maatje?! Dag en nacht sta je voor elkaar klaar. 's Avonds laat ga je helpen wanneer je vriend in het glas gevallen is. Je deelt kleding die je krijgt van anderen en mocht er eten over zijn dan breng je een pannetje naar de buur. Op een dag vraag je om compost, die via de ander al meerdere malen is besteld en afgeleverd door haar bazin. Je vraagt de bazin te contacteren en ineens zijn er vele smoezen waarom dat telefoontje niet plaats kan vinden. Je spreekt per toeval de bazin zelf en komt er achter dat de afleverkosten van de compost niet door de bazin worden gevraagd???

Je geeft spullen ter bewaring bij een buurvrouw. Enkele weken later laat de buurvrouw vol trots zien dat ze een "nieuw" servies heeft. Laat het nu toch precies hetzelfde servies zijn als dat van jou?! Het servies van jou ... is spoorloos, niemand heeft enig idee waar dat gebleven is.

Een vriend komt aanwandelen, hij is niet naar school vandaag. Geen geld voor de taxi? Nee, vandaag niet meer. Een electriciteit schakelaar is gesprongen in huis, zijn broer verdenkt hem ervan, trapt de deur in van zijn kamer, neemt het geld voor de taxi af en trapt hem inelkaar?! Een ander broertje is helaas ook in huis en wordt door een mes gestoken. Bij het terugrennen naar de kamer krijgt hij nog een baksteen naar zijn hoofd maar gelukkig treft die alleen zijn schouder. Het jonge broertje wordt afgevoerd met de ambulance, die goddank deze keer wel komt opdagen. Op de vraag waarom dit gebeurt, krijg ik het antwoord; " tja, hij gebruikt teveel drugs."

Een moeder met vier kinderen en een kleinkind levend samen met de grootmoeder in een klein huisje. Grootmoeder is voor enkele dagen weg en niemand weet wanneer ze precies zal thuiskomen. Ineens besluit moeder ook te gaan, ze laat niemand weten waarheen. De dag verstrijkt, het wordt avond en er is geen eten in huis. Wanneer het donker is en iedereen het ene bed opzoekt waarin ze met allen slapen, hebben ze nog niets van moeder vernomen. De volgende dag dus maar niet naar school ... geen geld voor taxi voor allen en bovendien kan de kleinste niet alleen thuis worden achtergelaten?! Toch??? Gelukkig is er nog iemand verstandig in het huis!

Ik begrijp het niet ... ik wil het graag maar ik kan er niets van maken? Vele malen stel ik de vraag ... aub leg me nu eens uit hoe dit kan, hoe dit komt, met welke reden iemand deze acties doet? Het antwoord kan niemand me geven...

Thembo naar school...

Dinsdag 7 oktober was het zover voor de kleine, grote jongen...

Een special school voor disabled children, Wizz kids, heeft Thembo de mogelijkheid geboden om voor 4 halve dagen naar school te gaan. Helaas heeft een van de sponsoren voor een andere vorm gekozen waardoor de financiele steun die Thembo zou ontvangen is komen te vervallen. Voor het laatste semester van dit schooljaar kunnen we de jongen in ieder geval naar school laten gaan...

Het was een groot feest! Hij vond het geweldig al die kinderen om hem heen ... al dat speelgoed ... de aandacht. Hij leert, iets wat hij minder aantrekkelijk vond, om op een stoel te blijven zitten, toiletgang enne beetje bij beetje gebarentaal.

Een prachtige gelegenheid om meer uit het leven te halen ondanks dat er beperkingen zijn!

Trip naar Nederland...

In sneltreinvaart door Nederland ... zonder te stressen, te haasten of voorbij te gaan aan het mooie kleine landje ...het is gelukt.

De eerste paar dagen heb ik heimwee leren kennen. Heimwee naar het "thuis" gevoel. Gelukkig kon ik dit na enige tijd van me afzetten en heb ik genoten van het hollandse landschap, mijn eigen stekkie, de rust, het motorrijden, het "samenzijn" met mijn paardje, het knutselen in de tuin, het ontmoeten van nieuwe mensen, de terrasjes, mijn stad, het prachtige zonnige weer en het alleen zijn.

Het grootste genot was het weerzien van familie en vrienden. Prachtig om te voelen dat tijd inderdaad in vele gevallen niet bestaat, in ieder geval niets doet met vriendschapsbanden! Het warme ontvangst van velen en de vertrouwdheid die ik heb ervaren hebben me enorm gegrepen. Een bijzonder heerlijk gevoel om met mensen te kunnen delen, te knuffelen en wederzijdse oprechte interesse te ervaren. Het was een "terug van nooit weggeweest"!

Het was goed ook om op afstand opnieuw te kunnen kijken naar Zuid Afrika, naar ons project en naar de vele "verschillen". Het heeft me veel opgeleverd ... en een enorme energie gegeven om door te gaan ...


Thanx friends, I know again that i will never be alone!!!


Love you lots

Effe snel...

Hier en daar krijg ik reacties van mensen die zich afvragen of ik ben blijven steken in Holland?!

Deze keer heb ik niet het vliegtuig gemist en was ook het vluchtschema gewoon op tijd. Dit wil zeggen dat ik alweer ruim twee weken in Crestholme rondwandel. Het schema is de laatste weken zo vol dat ik nauwelijks tijd heb gehad voor het lezen en beantwoorden van mijn mail, laat staan het schrijven van berichtjes!

Zeer binnenkort hier de nieuwtjes van de afgelopen dagen!

Liefs Lizz