Maar is er nog sprake van disciplineren wanneer er littekens achterblijven ??? En valt het nog onder de noemer discipline wanneer je een kind straft voor het hebben van een gesprek met een jongen op voorhand zodat je zeker niet iets uit zou gaan halen????
Hoe ga je ermee om? Hoe kan een kind of moeder uitkomen voor verkrachting wanneer ze helemaal afhankelijk is van de dader?Je onderdak (huis kan ik het niet echt noemen) je dagelijks eten en misschien zelfs schoolgeld op het spel zetten? Om nog maar niet te spreken van het verbannen worden uit de community en je eigen familie wanneer er aan het licht zou komen dat er ook nog HIV besmetting heeft opgetreden?!!! Wat HIV hier aanricht is nauwelijks te beschrijven!Wat moet een kind wanneer hij geen onderdak en voedsel heeft om te overleven en in ruil voor "klusjes" en/of aframmelingen heb je in ieder geval wel weer 1 extra dag gehaald???? Vele zaken waar ik alleen maar kan proberen in te voelen wat dat met een mens doet.....maar waar ik nooit bij zal kunnen!
Het is me heel duidelijk dat er hier in ieder geval een heleboel kinderen schreeuwen om gered te worden!En inderdaad "Every little body is a somebody".
Ik ga me de komende weken zeker verder verdiepen in de zulucultuur, de taal, justice system en HIV/aids. Nog genoeg te leren dus!
De week voordat de cursus van start ging hebben we ook niet stil gezeten. Er komt vanalles op mijn pad hier. Een moeder van drie kinderen (6,9 en 16 jaar) kwam hulp vragen voor het naar school kunnen gaan van haar kinderen. Haar man heeft al jaren een zware nieraandoening en moet 3x per week naar het ziekenhuis voor een dialyse. Het ziekenhuis waar hij heen gaat is gouvermental en dus gratis maar alleen al aan taxi kosten gaat hun grand op. De vrouw zelf werkte als vrijwilligster bij een aidscentre waardoor ze de schoolfees voor haar kinderen gesponserd kreeg. Helaas waren er teveel vrijwilligers de laatste tijd en werd ze weggestuurd. Geen geld dus voor schoolbijdragen en zeker geen geld voor schooluniformen. De uniformpjes van het vorig jaar hingen aan de waslijn..werden als gewone kleren gedragen. Gaten zaten erin en ik wed dat ze minimaal 2 maten te klein waren. Dankzij jullie giften bij mijn afscheidsfeestje kunnen deze 3 kinderen in ieder geval weer 1 jaar naar school,met een passend uniform en nieuwe schoenen! Dank je wel .....namens dit gezin.
Doe je er goed aan te geven???Geen idee? Hoeveel families zullen er nog volgen die geen geld hebben, hun kinderen naar school willen sturen en gaan aankloppen?Hoe kijken de buren naar dit gezin? Jalouzie? Brengen we mensen in gevaar wanneer we iets aanbieden wat hen doet uitsteken boven de rest van de community? Zeker!!! Het is dus opletten geblazen met wat je hier onderneemt en met de hulp die je bied.De zulu people lijken niets te kennen van een concurrentiestrijd...Zij werken niet dubbel zo hard om een grotere auto te hebben dan de buren...als zij iets willen nemen ze het gewoon van de ander af.
Het is een heel andere wereld. Om een kopie te bemachtigen van het aangifte bewijs vd inbraak moest ik naar het politiebureau om dit persoonlijk te gaan halen. Eenmaal op de stoep bleek er geen inspecteur te zijn die me kon helpen. De volgende dag zouden ze aanwezig zijn en tot half vijf was het bureqau geopend. De volgende dag om 4 uur was er wederom geen inspecteur op het bureau aanwezig, allemaal on the road. Het beste was terugkomen smorgens vroeg om half 8 dan was de kans het grootst om eindelijk een inspecteur te treffen. Half 8 enkele dagen later..... -tig mensen voor me in de rij! Helaas kon ik niet wachten aangezien ik op doorreis was om mensen op te halen. Enkele dagen later opnieuw op bezoek op het bureau. En ja hoor ..de inspecteur bleek aanwezig. Ik werd door gestuurd naar een klein kantoortje waar een "vriendelijke" man me vertelde dat de inspecteur op verlof was maar dat we een kopie konden vragen bij de secretaresse. Ok...volgende kantoortje...deze vriendelijke dame vond direct ons verslag en gaf de opdracht aan een andere dame om even een kopie te maken voor ons. De dame keek ons even aan en sprak..ja zo direct. Ze liep weg..bleef weg...bleef weg..bleef weg..en kwam 25 minuten later met een spartasje en boodschappen voor de lunch terug in het kantoor. Mieke en ik konden niet anders dan in een gigantische lachbui schieten. We kregen uiteindelijk het papiertje mee. 2 Kopieen zou niet kunnen..we're running out of paper!
Ik kom dagelijks in aanraking met mensen die nauwelijks eten op de plank hebben...zelfs een plank in huis hebben ze niet. En bij het woord huis hebben velen van ons toch ook een ander beeld. Toch slaap ik iedere nacht lekker in een zacht bed, eet ik iedere dag heerlijk en 3x. En zitten we zelfs af en toe met een kop koffie ergens op een terras. Hoe krom is de wereld?
Hoe goed hebben we het???????
